سلام بر تو كه وقتي بابا و مولايت تنها و بي ياور شده بود و ديگر نه از حبيب خبري بود و نه از عباس.

با چشماني گه نگران نيم نگاهي به خيمه ها داشت با  مظلوميت تمام فرياد كرد:

آيا ياري كننده اي هست كه مرا ياري كند؟

آيا فريادرسى هست كه به اميد رحمت خدا به فرياد ما برسد؟

آيا ياورى هست كه به اميد آنچه در نزد خداست ما را يارى رساند؟

دل كوچكت ديگر تاب نياورد كه امامت را اينگونه مظلوم و تنها ببيني . تشنگي سه روزه ات را بهانه كردي ( چه خوب بهانه اي پيدا كردي ! )

با ناله هاي كم جان و بي رمقت گفتي لبيك يا مولا به من نيز اذن ميدان بده

و وقتي با تير سيراب شدي و در آغوش پدر با شهد شهادت

مهر ديگري بر سند مظلوميت امامت زدي كه تا هميشه تاريخ نشان دادي كه اين پيكار نبرد بر سر قدرت و حكومت نبود بلكه كينه اي بود كه سالها دشمنان آل عبا (علیهم السلام) در دل نهان داشته بودند از آن زمان كه رسول اكرم (ص)فرمودند : هركه من مولاي اويم پس علي مولاي اوست .

در ارزش خونت همين بس كه آسمان آن را از زمين دريغ كرد چه بسا كه اگر بر زمين مي رسيد زمين تاب نمي آورد و دنيا به آخر مي رسيد .

يا علي اصغر تو باب الحوائجي هستي كه با دستان كوچك خود گره هاي بزرگ را باز مي نمايي .

بر ما نظر كن و دل آلوده ما را به كيمياي محبت خود جلا ده .

اي سند مسلماني من .

اي باب الحوائج

علي اصغر .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: